پیراهن مردانه
پیراهن مردانه امروزی پیشینه بسیار طولانی دارد که فرم فعلی آن در اواخر قرن نوزدهم شروع به شکل گیری نمود .در سال 1871 شرکت برون و دیویس (Brown & Davis Co.) اولین نوع پیراهن را که قسمت سینه آن با دکمه بسته شده بود به ثبت رساند. تا قبل از آن مردم پیراهن را از سر به تن میکردند. ولی تا آن زمان پیراهن برای مدت های طولانی به عنوان یکی از لباسهای رو موقعیت خود را تثبیت کرده بود .
تا قرن هجدهم پیراهن زیر لباس رو پوشیده میشد و تنها یقه آن قابل مشاهده بود و به این ترتیب جزء لباسهای زیر محسوب میشد. تا اواخر قرن نوزدهم پیراهن سفید مظهر ادب بود، فقط کسی که به اندازه کافی پول داشت پیراهن خود را چند بار برای شستشو میداد و افرادی که چند پیراهن برای تعویض داشتند میتوانستند پیراهن سفید بپوشند . با توجه به اینکه انجام بسیاری از کارها به تمیزی پیراهن صدمه میزد ، فقط شخصیتهای خاصی میتوانستند آن را بپوشند (در واقع اشراف و ثروتمندان). در اواخر قرن نوزدهم پیراهن های راه راه هم به عرصه مد وارد شدند. البته آنها به سختی به عنوان بخشی از کت و شلوار رسمی – اداری آن زمان پذیرفته شدند. امروزه نیز به همین ترتیب میباشد و چنین پیراهن هایی رسمیت پیراهن سفید را ندارند . فرم یقه یکی از اجزاء اصلی سبک پیراهن میباشد . در گذشته یقه پیراهنها به گونهای دیگر برش میشد و تفاوت اصلی آنها در یقه ایستاده و یقه معمولی بود . تا اواخر قرن نوزدهم یقه ایستاده با تنوع زیاد وجود داشت و اندازه دور گردن پهنای یقه را تعیین میکرد. به مرور یقه ایستاده جای خود را به یقه معمولی (شکاری) داد. از دهه سی قرن بیستم یقه ایستاده با فراک و اسموکینگ ترکیب (ست) میشد. هر دو یقهها قابل تعویض بودند . این کار این مزیت را داشت که یقه به صورت روزانه قابل شستشو بود بدون اینکه قسمتهای دیگر پیراهن فرسوده شود. مزیت دیگر آن این بود که یک پیراهن با یقه های متنوع قابل پوشیدن بود. و اما پیراهن به فرم امروزی از اواخر جنگ جهانی اول شکل گرفت و تغییر چندانی نکرد. فقط جیب پیراهن در دهه شصت با کنار رفتن جلیقهی کت اضافه شد . ( پیراهن های سنتی جیب سینه ندارند )کلیهی حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به فروشگاه دشتی بوک میباشد
آقای دشتیdashtibook.irdashtibook.ir - یشسافهذخخن.هق - صصص.یشسافهذخخن.هق